In het Miss-to-Hit project worden tien didactische eenheden ontwikkeld. Alle eenheden worden getest met minstens vijftig scholieren uit verschillende landen. Het NEMO Science Museum werkt aan een didactische eenheid over de seizoenen op aarde. In juni werden de eerste concepten hiervan getest.
Wat weten de leerlingen al?
De vraag ‘Waarom zijn er seizoenen op aarde’ bleek een vraag die niet gemakkelijk te beantwoorden was voor de leerlingen. Zoekend naar een antwoord beredeneerden sommigen dat het iets te maken moest hebben met de baan van de aarde om de zon. Ze legden uit dat de aarde niet om de zon draait in een perfecte cirkel, maar dat de baan van de aarde meer de vorm van een ovaal heeft. Wanneer de aarde dichtbij de zon staat is het zomer. En wanneer de aarde verder van de zon af staat zal het dan wel winter zijn. Een slimme uitleg, maar deze veel voorkomende misvatting verklaard nog niet waarom de seizoenen zijn omgedraaid op het noordelijk- en zuidelijk halfrond.
Zelf proberen in plaats van uitleggen
De leerlingen kregen in groepjes een gloeilamp en een Aarde gemaakt van piepschuim. Met de lichten uit gebruikten ze dit model om te laten zien hoe de aarde beweegt zodat we dag en nacht hebben. Om uit te leggen waarom we seizoenen hebben kregen ze extra informatie: de as van de aarde staat een beetje scheef, en de Noordpool wijst altijd (ongeveer) naar de poolster, in ons model een grote ster getekend op het bord. Hoewel het nog best moeilijk bleek om zelf uit te leggen waar de seizoenen vandaan komen konden leerlingen geleid door de juiste vragen aan het einde van de les allemaal goed met hun model laten zien wanneer het zomer is in Nederland, wanneer het winter is, waarom Australië kerst viert met barbecuefeestjes en zelfs waarom het midden in de winter maar een paar uur licht is op de Noordpool.
Was de les succesvol?
Aan het einde van de les vroegen we weer: ‘Waarom zijn er seizoenen op aarde?’ Sommige leerlingen stonden er nog steeds op dat het iets te maken had met de ovaalvormige baan van de aarde om de zon. Andere leerlingen waren het hier nu hardgrondig mee oneens, en lieten het hun medeleerlingen zien met het model. Zelfs na deze extra uitleg bleef een kleine groep leerlingen onzeker over het juiste antwoord. Zelfs als ze het model begrepen bleek de stap van piepschuimen bal naar echte roterende planeten nog iets te groot.
Was de les nog succesvol? Wij vinden van wel. De les heeft hun beeld op het niveau van het model veranderd. Nu hebben ze tijd nodig om deze nieuwe ideeën te laten rijmen met de echte wereld.